شعر درباره زعفران از محمد رضا جلالی فر

زعفران می خواند از هر سو به سوی خویشتن

کشتبان و مرد دهقانو همه خرد و کلان

بیشتر ز آنکه آید ز خاور خرامان جام زر

بهر گل چیدن در آید مرد دهقان شادمان

تازه گردد وقت گل چیدن ز بوی خوش مشام

خنده بر لب ها نشاند سکر مستی بی گمان

در گل شش برگ زیبا و ظریف زعفران

یک کلاله با سه پرچم شد نهان

از کلاله زعفران سرخ رنگ آید پدید

دلپسند و جالب و جذاب چونان ارغوان

سود ها جویند زین گل در ره طبخ عذا

از برای رنگ و بوی و بهر زیبایی نان

این گل خوش رنگ و بو در رنگ سازی کاربرد

دارد ار جوینده ای ز عهد کهن تا این زمان

در پزشکی نیز دارویی به شدت نافع است

ز آنکه نیرو دارد و بخشد به هر افسرده جان

میکند درمان بسی بیماری صعب العلاج

قدر آن پیداست در کار پزشکان جهان

نزد مردم این گیاه و کشت و کارش آشناست

می شناسند اهل کشت آن را ز عهد باستان

در هوای سرد و خشک و آب کم دارد دوام

در قهستان ریشه دیرینه دارد کشت آن

در خراسان بزرگ این گیاه پر بها

نیک می روید به دشت و کشتزار و هر مکان

متفع گردند از آن مردمان این دیار

زان سبب دارند یکسر شکر یزدان بر زبان

اثر : محمد رضا جلالی فر ( نوید)